Frederic Hooft is geen onbekende in de Gentse interieurscene. Met zijn intuïtieve, eclectische stijl is hij de brenger van bezieling in privéinterieurs en restaurants. Hoe hij dat precies doet, achterhaalden we in Chambre Séparée, het culinaire belevingsconcept van chef Kobe Desramaults én de plek waar de stijlstempel van Hooft het duidelijkst zichtbaar is. “Een restaurant mag vooral geen restaurant zijn.”
Hij beaamt het meteen: veel restaurants zijn tegenwoordig inwisselbaar. “Iedereen kijkt naar elkaar, maar zelf put ik vooral inspiratie uit het verleden.” Aan het woord is Frederic Hooft. Hij liet zijn eigenzinnige kijk op interieurs al op menige woningen en restaurants schijnen. “Voor Chambre Séparée mixte ik de grandeur van The Four Seasons Restaurant in New York met de rauwe look en interesses van Kobe. Een restaurant moet persoonlijkheid hebben en mag vooral niet aanvoelen als een restaurant.”
Pièce de résistance is ongetwijfeld de U-vormige gastentafel in zwarte leem die rond het open vuur en het keukeneiland van de chef werd gepositioneerd.
Éen Twee Vijf
In het najaar van 2018 richtte Hooft ook Eén Twee Vijf in, de nieuwe Gentse gastropub aka luxueus eetcaf. van chef Tomek Mroszczak en Lieven Cobbaut. Deze getuigt met zijn kalklemen muren, massief houten parket en inrichting met toegankelijk horecadesign van een meer commerciële aanpak. “Tomek en Lieven zijn jonge gasten en iemand die een pint wil drinken, is bij hen even welkom als een koppel dat gastronomisch komt dineren. Daar moet je in de inrichting rekening mee houden.
In tegenstelling tot het afgelijnde, tijdelijke concept van Kobe, kon ik bij Tomek en Lieven meer ruimte laten voor hun eigen invulling. Een interieur moet langzaam kunnen groeien en Eén Twee Vijf heeft die tijd. Een meubel vervangen, een plant toevoegen of de juiste plek geven aan een kunstwerk waar je op crusht: hun creativiteit zal de identiteit van het restaurant verder vormen.”
Intuïtieve interieurs
Dat Hooft houdt van interieurs die organisch groeien, is een understatement. Dat blijkt ook uit zijn aanpak, al van bij de aanvang van elke samenwerking. “Zoals chefs die koken zonder receptuur creëer ik interieurs heel intuïtief. Ik ben niet goed in plannen maken, want die houden alleen rekening met de theorie. De persoonlijkheid van de chef, de speling van het licht, een nieuwe designontdekking: het zijn toevalligheden waardoor ik mezelf à la minute durf bijsturen. Maar als ik het vertrouwen krijg, groeit er altijd iets moois.”
